Από μικρός έγραφα στίχους.Στιχάκια,ας πούμε,από αυτά που γεμίζουν την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας.Μεγαλώνοντας και μπαίνοντας στην εφηβεία,άρχισα να δίνω περισσότερη σημασία και βαρύτητα σε αυτά.Ακόμα και αν γράψω ένα σαχλό τραγουδάκι θα κοιτάξω και την παραμικρή λεπτομέρεια.Έτσι οι άτακτες αράδες έγιναν ποιήματα και τα στιχάκια τραγούδια.
Ρίζωσε λοιπόν μέσα μου η επιθυμία να προωθήσω τους στίχους μου,αντί να τους καταδικάζω να σκονίζονται σε διάφορα χαρτιά,καταχωνιασμένα ο Θεός μάλλον δεν ξέρει πού.
Θα ήθελα να μου δείξουν οι μουσικοί σιγά σιγά εμπιστοσύνη,γιατί εγώ θα είμαι μόνο η αρχή:ξέρω πολλούς συνομήλικούς μου,και μικρότερους ακόμα,που οι πένες τους πάνε χαμένες.Η τέχνη δεν πρέπει να έχει όρια ηλικίας.Είμαι έτοιμος για κάθε στιχουργική πρόκληση και δεν έχω σκοπό να απογοητεύσω κανέναν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου